บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งจาง จวีเจิ้ง (จีนตัวย่อ: 张居正; จีนตัวเต็ม: 張居正; พินอิน: Zhāng Jūzhèng; เวด-ไจลส์: Chang Chü-cheng) (ชาตะ: 24 พฤษภาคม[1] ค.ศ. 1525, เทศมณฑลเจียงหลิง มณฑลหูเป่ย์; มตะ: 9 กรกฎาคม[2] ค.ศ. 1582, กรุงปักกิ่ง; (700157000000000000057 ปี 700146000000000000046 วัน)) เป็นมหาอำมาตย์ (จีน: 內閣; พินอิน: Nèigé, เน้ย์เก๋อ; อังกฤษ: Grand Secretary) แห่งราชวงศ์หมิงของประเทศจีน ในรัชศกหลงชิ่งและว่านลี่แนวคิดอรรถกถาของขงจื้อ ที่ประพันธ์โดย จางวีเจิ้ง ค ศ. 1573-1584 อรรถกถาของขงจื๊อ ทีประพันธ์โดย จางจวีเจิ้งถูกเผยแผ่ในจีน แต่มิได้รับความนิยม ในประเทศจีน สมัยราชวงศ์หมิง น่าเสียดายแทน เพราะว่า หลังจากนั้นอีก 34 ปี ต่อมา หรือค.ศ. 1618 นู่เอ๋อร์ฮาชื่อผู้นำเผ่าแมนจูอ้ายซินเจว๋หลัว ได้ประกาศความเป็นอิสระไม่ขึ้นกับราชวงศ์หมิง และอีก 26 ปีต่อมา หรือ 24 เมษายน ค.ศ. 1644 กรุงปักกิ่งได้ถูกกลุ่มกบฎชาวนานำโดยหลี่ จื้อเฉิงได้บุกยึดสำเร็จ ผู้ซึ่งต่อมาได้ประกาศสถาปนาตั้งราชวงศ์ชุน ค.ศ. 1651-1683 ราชวงศ์ชิงจีน ได้ยกย่องว่า เป็นหนังสือประวัติศาสตร์ที่ดีที่สุดเล่มหนึ่งของจีน ในปี ค.ศ. 1685-1686 จักรพรรดิคังซีทรงส่งทหารหลายพันนาย เข้าตีเมืองยัคซาที่รัสเซียเข้ามารุกรานเป็นผลสำเร็จ ปี ค.ศ. 1689 พระเจ้าซาร์แห่งรัสเซียทรงส่งราชทูตมาเจรจาขอสงบศึกกับฮ่องเต้คังซี ที่ถึงกรุงเป่ยจิง